ژئوتکستایل

ژئوتکستایل به‌ سبب شرکت در نقش‌ های گوناگون، زمینه های کارایی های زیادی دارد که در زیر به چند کاربرد عمده آن اشاره خواهیک کرد:

کارایی های ژئوتکستایل

1) نقش جدا سازی در جاده

عامل اصلی شکست جاده تزریق مواد لایه های مجاور به درون پی سنگریزه‌ ای و پیامد کم شدن مقاومت در لایه سنگریزه ای است هنگامی که لایه سنگ ریزه ای بر روی لایه دیگری قرار گرفته می شود. لایه زیرین آلوده به خاک شده و به مرور بار ترافیکی و ارتعاش، لایه سنگریزه‌ ای پی را به درون خاک تزریق می نماید و سبب حرکت لایه به طرف بالا می شود. در محل‌ های مرطوب ترافیک سبب پمپ خاک ‌‌های ضعیف به درون سنگریزه شده و همه ی این شرایط موجب کاهش قطر موثر لایه سنگریزه ‌ای می شوند در این صورت لایه حمایتی جاده تخریب گشته و عمر مفید جاده نیز کم خواهد شد. بکار گیری ژئوتکستایل‌ های بافته و نبافته جهت بهبود عملکرد بزرگراه ‌ها، جاده‌ های غیر فرشی، محل‌ های پارکینگ، فرودگاه ‌ها، بارانداز ها و مناطق نگهداری اجناس استفاده می شوند.

2) زیرسازی جاده

ژئوتکستایل در این کارایی با توجه به ویژگی محل در یک یا چند نقش عمده به کار گرفته می شود و در جدا سازی و مواد سنگی و دانه‌ ای واقع می شود، در فیلتراسیون، ژئوتکستایل آب، چه جریان تحت فشار بر اثر نیرو های دینامیکی و چه جریان ساکن را با فیلتر از خود عبور داده و از ورود خاک نرم به درون لایه سنگی پی و لایه‌ های زهکش جلوگیری می ‌کند. در نقش مستحکم سازی، موجب استحکام مواد نرم می گردد و مقدار را تا حد مناسبی می افزاید و با توزیع فشار منطقه ‌ای و موضعی از فرو رفتن مواد سنگی و دانه ‌ای پی به درون نرم و مرطوب جلوگیری می نماید و همچنین نقش زهکشی در جاده را بهبود می بخشد.

3) روکش جاده

منبع اصلی تخریب در فرش جاده نفوذ آب ناخواسته به درون ساختار از راه ترک موجود در سطح فرش است. در حین ساخت یا تجدید فرش بزرگراه، جاده، باند فرودگاه محل ‌های پارکنیگ الحاق پارچه بین اندود اتصال و لایه جدید آسفالت یک سد رطوبت تاثیر گذاری را ایجاد نموده و زیر پی را در برابر نفوذ آب سطحی حمایت می نماید.

در این کاربرد، ژئوتکستایل حاوی دو مکانیزم جهت بهتر کردن عملکرد روکش است. اول این ‌که، به‌ عنوان لایه میانی با جذب تنش و فشار، از انتشار ترک خوردگی بازتابی از روکش قدیمی به روکش جدید پیشگیری نموده و یا به عقب می ‌اندازد و دوم، به ‌عنوان لایه ضد رطوبت از ورود برف و باران و مایعات سطحی از راه ترک‌ های آسفالت به درون لایه زیرین و مرطوب ‌سازی و متعاقب آن، از گسیختگی و ضعف آن پیشگیری مینماید.

روشی که بیشتر جهت بازسازی (مرمت) جاده ترک خورده و گسیخته به کار گرفته می گشت، روکش می ‌باشد این عمل موقتا ترک‌ ها را می ‌پوشاند و پس از این‌ که روکش جایگزین گشت، هر حرکت جانبی یا طولی جاده سبب انتشار ترک‌ های روکش قبلی به روکش جدید می شود و ترک ‌های بازتابی رخ می ‌دهد. این حرکت سبب می شود ورقه و ریش شدن و بریدگی در طول ترک ‌های بازتابی گشته و راهی جهت نفوذ آب‌ های سطحی می شود.

در زیر روکش جدید ، ژئوتکستایل قادر است جهت دفع فشار های وارده حاصل از حرکت روکش قبلی، استحکام کششی ایجاد نماید. ژئوتکستایل به‌ عنوان لایه میانی در دفع فشار حاصل از ترک ‌های افقی و عمودی عمل می نماید.

آغشته‌ سازی ژئوتکستایل با قیر و آسفالت، یک لایه غیر قابل نفوذ را نسبت به آب‌ های سطحی تولید می کند. به سبب سنخیت و قرابت الیاف پلیمری با مواد نفتی، جذب قیر و مواد به لایه ژئوتکستایل به خوبی انجام می ‌گیرد.

4) زیرسازی خط آهن

ژئوتکستایل در این کارایی خود سبب تثبیت خط آهن می شود و با توجه به شرایط محل، یک یا چند نقش اصلی را ایفا می نماید: حفظ هندسه راه خط آهن جهت عملکرد موثر ریل، حیاتی می باشد. ژئوتکستایل در نقش جداسازی، بین مواد پی و زیر پی ریل قرار گرفته میگردد. وقتی مواد بر اثر حرکت قطار و نیروی کوبش آن به درون لایه پی و زیرین پمپاژ می ‌شود، می ‌تواند بستر غیر سطحی را بر این خط آهن به وجود آورد و سبب کاهش سرعت و یا حتی خارج شدن قطار از ریل شود، یک ژئوتکستایل جداساز قادر است این مشکل را رفع کند. ژئوتکستایل در نقش مستحکم‌ سازی در خطوط جدید و یا خطوط تعمیری، با توزیع فشار وارده به ، موجب افزایش تحمل آن می شود. ژئوتکستایل به خنثی کردن مواد پی و زیر پی در برابر حرکات جانبی کمک می نماید و از این راه خواص انسجامی و تحمل فشار را حفظ می نماید. ژئوتکستایل همینطور مکانیزمی را جهت زهکشی جانبی (حاشیه ‌ها) ایجاد می نماید و عملکرد زهکشی را بهبود می ‌بخشد.